Weet ge nog?

‘Weet ge nog, dat interview met Guy Swinnen?’
Dit ene zinnetje is genoeg om me instant happy te maken.

Door dat ene zinnetje hebben mijn vriendin en ik onlangs weer smakelijk gelachen.
We hebben allebei als reporter voor een lokale radiozender gewerkt en zijn sindsdien echt goeie vrienden geworden.
Die bewuste avond reden we na een interview naar huis. We hadden de gewoonte om in de auto de avond te bespreken en daarbij filmden we onszelf ook steeds. Zo ontstonden de leukste filmpjes met vaak een mega hoog blooper gehalte.
Ik weet nog dat ik heel geconcentreerd de weg probeerde te volgen, omdat ik de streek niet goed kende. Op een moment werden we ingehaald en werd er getoeterd.
‘Oei! Rij ik te traag of zo?’
Ook de volgende auto die ons inhaalde toeterde, gevolgd door nog een wagen waarvan de passagier ons vreemd bekeek en zwaaide met zijn handen. We hebben gretig teruggezwaaid en dachten dat de mensen die avond gewoon goedgezind het verkeer trotseerden. We waren wel wat getoeter gewend, omdat er in het groot reclame van de radio op de wagen gedrukt stond.

Dit alles moet zeker een kwartier geduurd hebben, tot mijn vriendin droogweg vroeg:
Kristel, branden uw lichten wel?
Ik kan je verzekeren, we hebben het uitgebruld van het lachen toen.
En enkel door dat eerste zinneke terug te horen: weet ge nog…speelt heel die avond zich weer voor mijn ogen af als een film.
Ik heb geen enkel voorwerp dat me aan mijn periode als reporter doet herinneren.
Wel enkele filmpjes, wat foto’s…en mijn vriendin.
Door met haar vaak over die periode te praten worden die herinneringen weer wakker, lijkt het elke keer alsof we het moment opnieuw beleven en gieren we het nog steeds uit van het lachen. (Lees verder onder de foto)

Herinneringen zitten dus niet in spullen, wat je je herinnert zijn verhalen. De spullen zijn hooguit een manier om die verhalen op te roepen. (Maar niet de enige manier)
Toch ervaar ik als opruimcoach dat veel mensen moeite hebben om net die zaken weg te doen, die herinneringen oproepen.
Om keuzes te maken en die herinneringen te bewaren die voor jou belangrijk zijn, kunnen deze stappen je zeker helpen:

1. Stel jezelf de vraag: Wat laat je eigenlijk los als je een bepaald voorwerp loslaat? Een idee? Een mogelijkheid? Een gevoel?
2. Gaat het om het voorwerp of om wat er in je hoofd gebeurt? Vraag je dan af wat er precies zo erg aan is als je iets hebt weggedaan wat je achteraf liever had willen bewaren. Wanneer vind je dat erg? Het gaat meestal niet om het voorwerp maar wel om het gevoel dat je erbij hebt.
3. Ons geheugen legt verbanden, dus als je een voorwerp vastneemt, komen er vanzelf meer herinneringen boven. Neem een stukje papier en begin met schrijven: ik herinner mij… en kijk wat er bovenkomt. Veel meer toch dan dat ene voorwerp?
4. Maak onderscheid tussen spullen die emotionele waarde hebben en spullen die dat niet hebben. Minder is meer is hier echt wel de cliché waarheid. Een paar dierbare items die je ook echt gebruikt of zeggen zoveel meer dan een zolder vol spullen.
5. Probeer je herinneringen te vertellen door ze in beeld te brengen, op papier te zetten, te fotograferen… en deel die verhalen op bv. familiefeesten, met je vrienden, …

Spullen triggeren dus herinneringen. Maar je kan herinneringen dus ook triggeren door bijvoorbeeld een film te bekijken die je aan een periode uit je jeugd doet denken, je ouderlijk huis bezoeken, een babbel met een vriendin of ex collega over die ene grappige avond…

Bewaar mooie herinneringen en momenten maar niet alle spullen die erbij horen..

Kan je hierbij wat hulp gebruiken? Of wil je enkele herinneringen met me delen terwijl we aan de slag gaan? Ik luister graag naar je verhaal.

Kristel