Het verhaal van Karen


Ik herinner me nog heel goed het telefoontje van Karen.…ik zat in de auto en hoorde aan de andere kant van de telefoon een trillende stem. Er volgde een stortvloed van woorden.
Karen vond geen rust meer, was de situatie beu en durfde al jaren geen vrienden meer bij haar thuis te ontvangen door de rommel die zich had opgestapeld. Het raakte me, ik ben na dat gesprek een paar minuten thuis op onze oprit blijven staan…

Ik heb Karen in enkele sessies geholpen met het opruimen van haar huis en mag wel zeggen dat ze ondertussen meer dan gewoon een klant van me is.
Door samen op te ruimen, knopen door te hakken, te praten en koffie te drinken is er een fijne band tussen ons ontstaan. De opening van haar terras hebben we samen gevierd met een glas bubbels.

Ik laat je heel graag meelezen, dit is haar verhaal:

“Mijn mama en ik zijn op hetzelfde moment gescheiden. Kort daarna ben ik weer bij haar gaan wonen. Mama heeft door de jaren heen veel spullen verzameld. Ook nu koopt ze dingen dubbel, omdat ze ze niet meer vindt.

Onze kasten zaten overvol en de veranda en garage waren ontoegankelijk.
Daar werden dingen bijgegooid tot dat een situatie werd die niet meer om aan te zien was. Ik wist niet hoe ik eraan moest beginnen.

Ik heb een drukke job op de luchthaven. Er is daar veel chaos.
Na een zware dag op het werk wil ik gewoon rustig in de zetel ploffen.
Maar rust vond ik niet, omdat ik steeds thuiskwam in een huis dat te vol stond.
Waar ik ook was, die rommel bleef constant in mijn hoofd spoken. Ik stond ermee op en ging ermee slapen. En daar kreeg ik veel stress van.

Ik kende dat niet, een opruimcoach. Tot ik Sekuur op Facebook tegenkwam.
Ik besloot meteen contact op te nemen.
Na het eerste telefoontje hoopte ik dat Kristel mij zou kunnen helpen.

Na dat gesprek was ik op mijn gemak. Het klikte aan de telefoon al. Kristel vroeg niet alleen naar de rommel, ze vroeg ook hoe ik mij daarbij voelde en welk resultaat ik verlangde.

Toen ze langskwam om kennis te maken was ik beschaamd om de deur open te doen…maar het moest natuurlijk. Anders zou ze nooit weten waarover het ging. Ik heb er nooit spijt van gehad.
Ze oordeelde helemaal niet en was erg begripvol.
De angst dat ze zou zeggen dat de situatie te erg was en ze er niet zou aan willen beginnen, was onterecht.

Na die kennismaking voelde ik me een pak lichter. Het idee dat er hulp ging komen was zalig.

De opruimsessies zelf vond ik leuk. We dronken ondertussen koffie en hadden echt onze babbelkes.
We ruimden samen op en Kristel wist goed wat eerst te doen en gaf me veel tips.

Waarom ik geen vriendinnen heb ingeschakeld om te komen helpen?
Dat heb ik gedaan….of toch geprobeerd. Mijn goede vriendinnen waren de enigen die hier binnen mochten. Voor iemand anders schaamde ik me te erg. Maar ook zij wisten niet hoe eraan te beginnen. Dat eindigde meestal in een ‘kom we gaan eerst iets drinken en we zien wel’ verhaal. Zonder resultaat dus.

Ik heb nog nooit zo een rust gevoeld sinds Kristel hier geweest is. Er is veel meer plaats, ons huis is leger en properder. Ik durf nu vrienden uit te nodigen.
Als ik thuiskom moet ik niet meer nadenken over wat er nog moet opgeruimd worden. De prikkels zijn weg.

Ik kan iedereen een opruimcoach aanraden. Het feit dat een buitenstaander je meehelpt en dat die niet oordeelt is een grote troef.
’t is geen stijve boel en Kristel is echt een vlotte madam.
Ik vond de sessies zo tof en zou nu gewoon terug rommel maken opdat ze nog eens zou langskomen. “

Karen

Wil jij je verhaal ook kwijt? Een vrijblijvende babbel kan altijd, ik luister graag naar je.